Είναι η τρίτη μέρα.....
Αυτή η σκληρή γη ,έχει βαφτεί κόκκινη ,έχει γίνει ένας πολτός από το αίμα και τα ούρα των τρομοκρατημένων Περσών.
Είμαι ένας από τους ομοίους.
Κάνουμε τις ανάλογες προετοιμασίες γιατί το βράδυ θα δειπνίσουμε στα Ηλύσια Πεδία.
Ο Ξέρξης έστειλε τους Μήδους ,τους Κισσιους τους Σάκες ,τους Αθάνατους και όλοι απέτυχαν. Τα βέλη των δειλών σκοτείνιασαν τον ουρανό που βάφτηκε μαύρος κι έτσι πολεμάμε υπό σκιά όπως είπε ο Διηνέκης.
Γιορτάζουμε τα Κάρνεια στη Λακεδαίμονα αυτή την εποχή. Είμαστε μόνο 300 .
Αποχαιρετίσαμε τις οικογένειες μας γνωρίζοντας πως δεν θα τις ξαναδούμε.
Η ανδρεία μας αυξάνει από τη δύναμη των γυναικών. Οι γυναίκες μας είναι αυτές που κρατούν την πόλη. Είναι αυτές που δεν λυγίζουν στη συμφορά. Που μας ενθαρρύνουν.
Κόντρα στη μητρική της φύση ,η μάνα Σπαρτιάτισσα ,στέλνει το παιδί της να παλαίψει με το θάνατο ,ενάντια στο υπέρτατο ένστικτο της μητρότητας. Να γιατί η ανδρεία είναι γένους θηλυκού.
Είναι η ευγένεια του να βάζεις το υπέρτατο καλό ,πάνω από το υπέρτατο ένστικτο, το σύνολο πάνω από το μέρος.
Οι γενιές μας μεγαλώνουν έχοντας ως υπόδειγμα τη Σπαρτιάτισσα μάνα που έχασε 5 γιούς στην ίδια μάχη . Οταν της το είπαν ρώτησε: Νικήσαμε; Νίκησαμε ήταν η απάντηση. Τότε είμαι ευτυχισμένη είπε και έφυγε αγέρωχη χωρίς να χύσει ούτε ένα δάκρυ.
Ο εχθρός μας περικυκλώνει.... Μείναμε για να πολεμήσουμε έως το τέλος. Περήφανοι και τιμημένοι Ο Λεωνίδας τους έδιωξε όλους. Μαζί μας έμεινε ο Δημόφιλος με τους γενναίους του Θεσπιείς. Για την τιμή του πολεμιστή! Για την τιμή των όπλων!
Μας περικύλωσαν! Τους απωθούμε με δόρατα ,με σπαθιά με την ψυχή μας! Οι εισβολείς Θα περάσουν μόνο πάνω από τα νεκρά κορμιά μας.
Ο βασιλιάς μας είνα βαριά τραυματισμένος Ο βασιλιάς μας πολεμά σαν λιοντάρι Ο βασιλιάς μας ...έπεσε. Δίνουμε μάχη γύρω απο το νεκρό του σώμα. Τα σκυλιά δεν τολμούν να μας πλησιάσουν. Μας χτυπούν με βέλη.Με τα βέλη των δειλών. Παντού γύρω μου λιμνάζει το αίμα! Σε λίγο θα συναντήσω τους συντρόφους μου.
Είμαι ο τελευταίος Θερμοπυλομάχος.
Σε ένα δρόμο δίχως γυρισμό!
Στο δρόμο του καθήκοντος!
Στο δρόμο του πολεμιστή.
Που τιμά την πατρίδα τους βωμούς και τις εστίες του!
Που δεν λυγίζει ,που δεν παραδίδεται , που αντικρύζει το θάνατο κατάματα, χορεύει μαζί του και τον αψηφά κερδίζοντας την ΑΘΑΝΑΣΙΑ και δίνοντας νόημα και σκοπό στη ζωή που έζησε.
Αυγουστος του 480 Οταν έπεσε και ο τελευταίος ανδρείος ,ο Ξέρξης αποκεφάλισε το νεκρό σώμα του Σπαρτιάτη Βασιλιά. Μη μπορώντας να ελέγξει ,την οργή και το μίσος του από τη λυσσαλέα και ταπεινωτική αντίσταση που συνάντησε από μια χούφτα γενναίους που δεν κατάφερε να τους νικήσει σε κατά μέτωπον επίθεση με αποτέλεσμα να χάσει χιλιάδες άνδρες όπως και τους δύο αδερφους του Αβροκόμη και Υπεράνθη, φέρθηκε άνανδρα και άτιμα.
Σαράντα χρόνια μετά ,τα οστά του Λεωνίδα μεταφέρθηκαν στη Σπάρτη όπου και καθιερώθηκαν αγώνες προς τιμήν του.
Οι ανδρείοι μας δίδαξαν, ΠΩΣ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΜΑΧΗ ,ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΊΝΑΙ Η ΑΠΑΡΧΗ ΕΝΟΣ ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Πως η ιστορία γράφεται από τους Ηρωες για το υπέρτατο αγαθό την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Θυσιάστηκαν για να προστατεύσουν την Ελλάδα , την πύλη εισόδου της Ευρώπης από τους Μήδους εισβολείς. Της Ευρώπης που δεν μήδισε ,χάρις στην αυτοθυσία τους Της Ευρώπης που ξεχνά......
ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ !Πως όσο υπάρχουν Εφιάλτες θα αναδεικνύουν τους Ηρωες. Πως είμαστε απόγονοι ΑΥΤΩΝ , και είναι ΒΑΡΥ ΤΟ ΧΡΕΟΣ κι δρόμος που μας έδειξαν ΕΝΑΣ : ΝΑ ΦΥΛΑΜΕ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ !
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ!
Ευστρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου